کمی در باره لایزنگان3

روستای لایزنگان از توابع بخش رستاق-شهرستان داراب است که بین رشته کوههای جنوب زاگرس قرار دارد.
این روستا از شمال به شهرستان نی ریز و از جنوب به روستای نوایگان وقلعه بیابان-از شرق به کوهستان بخش رستاق واز شمال غرببه روستای شکرویه و مروارید متصل می‌شود.
روستای لایزنگان از نقاط سردسیر شهرستان محسوب می‌شود. این روستای بزرگترین تولید کننده گل محمدی در جهان است و حدود ۵۰۰۰ هکتار گلستان دیم محمدی و حدود ۵۰۰ هکتار گل محمدی آبی دارد.
گل‌های محمدی در مکانی به نام سرحد وجود دارند. در این مکان شبها بسیار سرد و روزها هوایی خنک و نسبتاً گرم دارد. بزرگترین واحد تولید گلاب و عرقیات جنوب کشور (صنایع تقطیر ساغر) در این مکان قرار دارد.
از این روستا گل‌های محمدی را به سراسر ایران به خصوص قمصر کاشان می‌برند و از آنجا گلابش را به مشهد مقدش و مکه مکرمه برده تا با گلاب خانهٔ خدا و حرم امام رضا(ع)را بشویند.
دراین روستای منحصر به فرد لایزنگان غارها و چشمه‌ها و مکانهای دیدنی زیادی وجود دارد ,با توجه به تعدد چشمه‌ها می‌توان نام "لای زنگان" را بر گرفته از "لای زینه کان" یعنی محل چشمه ساران گرفت. اصطلاح زینه و زینج جار از زبانهای قدیم ایرانی در آذربایجان باقی مانده است و به معنی محل تراوش آب و آب زار بکار میرود.
همچنین لایزنگان ترکیبی است از سه واژه"لای"(Lay) به معنی دره و "زینه" (Zena) که در زبان اوستایی زئ

ننه(Zaenanah) به معنی هشیار و بیدار دل و "گان" پسوند مکان است و در کل به معنی دره‌ای که مردمی هوشیار در آنجا ساکنند.
با توجه به اظهارات اهالی روستا و وجود حمام قدیمی و قلعه قدیمی روستا به نام قلعه معصوم خان می‌توان گفت که قدمت روستای لایزنگان در مکان فعلی بیش از ۲۰۰ سال می‌باشد. البته وجود تعدادی خرابه و ساختمانهای متروکه در اطراف روستا نشان از جابجایی چند باره روستا می‌دهد که می‌توان گفت قدمت روستای لایزنگان بیش از ۵۰۰ سال بوده و چندین بار تغییر مکان داده است.
بادام، گردو، آلوزرد، انار، مویز، انجیر، هلو، پرتقال، نارنگی، توت، گوجه درختی، گل محمدی، شلیل محصولات این روستا هستند.

برگرفته از سایت تیشینه